olum
🎈 Hayat, 🧐 Kişisel

Ölüye Ağıt

Ölüm KüçükDün çok sevdiğim bir insanı kaybettim. Hayır, hayır; öyle sandığınız gibi değil. Ölmedi çok şükür, şehit olmadı bir savaşta, hatta aslına bakarsanız fiziksel olarak benden bir kilometre bile daha fazla uzaklaşmadı.

Ama o kişi benim için öldü. Onu ben öldürdüm!

Onu çok ama çok seviyordum. Herkesten daha değerli kişiydi o, en üstteki insandı. Her şeyimi ama her şeyimi onun için feda edebilirdim, ya da her anımı onla geçirmek için aklınızın ucundan geçemeyecek çılgınlıklar yapabilirdim. Hala da öyle. Ama o artık bir ölü.

Hayır, onu ben öldürmedim! Ama onun için hayatımı feda edebilirdim.

Evet, belki de ilk defa, ben masumum! Ne geç kaldım ilkyardım için, ne de çağırıldığım an gelemeyen 112 servisi gidiydim. Gerektiği anda gerektiği yerdeydim. Ambulansı geç arayanlar kahrolsun!

O öldü. Onu çok seviyordum.

O öldü. Onu çok seviyordum. Hem de ne kadar çok.

Katili tanıyorum. Ne yazık ki… Parmak izlerini topladım, katilin maktul üzerinde bıraktığı etkileri okudum. 3.şahısların ve görgü tanıklarının olay hakkındaki izlenimleri fotoğraflarla bezenmiş bir Word belgesinde buldum kolaylıkla… Tüm deliller gerçekti. Tüm deliller katiline güvenen maktul tarafından özene bezene toplanmış, sabit diskin çatlak tahtasının içindeki görülmesi zaman alacak klasöre konulmuştu.

Ama zaman almadı.

Masaüstü ve Belgelerim… En sevdiğim iki klasör.

Ölüleri sevebilir misiniz?

Elbette ki. Geçen sene ikinci dönem, 13 Şubat’tan itibaren bir yıla yakın bir süre yaptığım aptallık da bu değil miydi? Ölüyü, ölümüne sevmek… Neredeyse bir saplantı…

Ölülerden medet umar mısınız? Yoksa siz hala türbede ayin yapan kesimden misiniz?

Ölüler sadece ölü ne yazık ki. Çürümüş bedenleri ve çürümüş beyinleri var. Unutmanız gereken insanlar… Fiziksel olarak ölüm nasıldır, yakın birisi gerçekte ölürse nasıl hissederim hatırlamıyorum, ama benim için ölen kişileri unutmak zorundayım. Her cenazede takılan, her mezar taşının ardında yıllarca ağlayan birisi olursam yaşamanın anlamı kalır mı?

Bugün öldü o benim için. Onu çok seviyordum. Belki bir süre ruhu benimle kalacak, belki onun ruhunun gitmesini ben istemeyeceğim, ya da o bana musallat olacak, ama eninde sonunda bitecek bu. Mutsuz bir son daha…

Katil ve maktul… Ruhları beraber yaşıyor… Yaşasın, elden ne gelir ki!

Öldü… Aramızda bir kilometre bile yok; ama yıkılması imkânsız, görünmez, betonarme bir duvar var.

O öldü. Artık tamamen yalnızım.

👋 🚨 Yeni yazılardan haberdar olmak ister misiniz? 👇

Ölüye Ağıt 7 yorum aldı.

  1. O aşk ölümü haketmiş.Aslında zaten ölmüştü belki de,çünkü aşk iki kişi yaşanır,oysa sen tek yaşadın aylardır.Öldürdüğünle ölme,bu onu mutlu eder sadece,seni de bedbaht.Yalnız değilsin,çevrene bak:Seni sevenleri göreceksin.Ailen,dostların,arkadaşların…Yalnızlık paylaşarak azalır,paylaş dostlarınla acını

  2. Bu yazıyı “aile ve arkadaşlık” kavramlarıyla birleştirmeye hiç gerek yok. Ama “dostluk ve aşk” kavramlarıyla birleştirebilirsiniz.

  3. Bu yazı için söyleyebilceğim şey şu ki büyük ihtimalle bundan sonra daha mutlu olcaksın umutcum. Böyle gereksiz bişeye bağlanmaktansa boş kalmanı tercih ederim. Zira nası olsa o boşluk yine dolacaktır bir gün er ya da geç.. Kaç kişi yalnız kalmış ki umut bu dünyada, sen kendini kapatmadıkça karşıya sorun yok 🙂 kimisi konuş bakalım boş boş dicek ama beğenmeyen denesin görsün 🙂

  4. yaralı kuşum beniiiiiim 🙂
    hiç merak etme .. birgün gelecek. doğru insan ve doğru zaman.
    hayırlısı herşeyin. sıkma canını daha fazla. başka şeylere odaklan.

  5. sevgili umut hep isyanlardayız

    hep sevmelerde yazını tam okumadım ama anladım seni

    turbedeki oluden medet ummak

    aslında batıl ınanc bağnazlık olsa da oluye saygı da barındırmıyor mu içinde..ınsanın dramı da işlenmemiiş mi o dokunun içine ..
    insanın dramından bahsedemezsin bana sevinçlerini gostermeden olulerin olmasa yaşayanların değerini nereden bilecektin..

    yaralı bir kuş olma bu hayatta sen insansın..o da kuş

    o şarkılarında yaşamında kullanıyor mu senin ozgul varlıgını..

    umut bakma ben kendime kızıyorum ((:

  6. @allah ın kulu

    türbe’nin bir ölünün anısına yapılması ona saygı, o kişinin gidilerek anılması saygı, benim bu yazıda öldürmeye çalıştığım kişi için kalbimde ufak bir yer bırakmam saygı. buna kesinlikle saygı duyuyorum. ama onlardan medet ummak, sırf bu amaçla birisini “anıyormuş gibi yapmak” bağnazlık…

    “o şarkılarında yaşamında kullanıyor mu senin ozgul varlıgını..” keşke bilebilsem… Bunu kesin olarak öğrendiğim an, olumlusuyla ya da olumsuzuyla, o gün yeni bir sayfa açmam için önümde bir engel kalmayacak. (:

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir