Sünger

Bazı çevresel ve kimyasal şartlar oluştuğunda sorunlarımızın bittiğini sanırız. Ne büyük bir yanılgı!

Aslında sorunlar olduğu yerde duruyordur. Siz de. Oluşan çevre şartları, sorunlarınızı görmezden gelmenizi sağlar sadece. Hayat hâlâ b.ktandır. Ama sizin umurunuzda değildir artık!

Sorunlarınızı çözmediğiniz için milim ilerleyemezsiniz. Ne zaman bir adım atmak isteseniz aynı çukura düşer, aynı duvara çarpar ve sonunda başladığınız yere geri dönersiniz. Tek fark, bunu artık umursamamızdır.

Ne kadar iyi bir durumdur bu, tartışılır. Beyniniz süngere döndüğü için mutlu olmak mı? Yoksa “daha siz” ama daha mutsuz olmak mı?

Bunu tartışmaya gerek yok aslında. Nasılsa sonuç değişmiyor.

Sorunlar umurunda değilse ve bu yüzden mutluysan üretkenliğin artar. Mutluluğun çevrene sıçrar. İyi gibi görünürsün dışarıdan… Ama en ufak bir ilerleme yoktur aslında. İlerlemeye çalıştığında orada olması umurunda olmayan o engeller sana izin vermez.

Çevresel ve kimyasal etkiler bitince mutluluk da sonlanacaktır. Biraz da kişiliktendir belki bu.

İlerleyemezsin. Öyle bakar durursun hayata…

Sünger bir yorum aldı.

Aslında daha değişik bir açıdan da bakılabilir bence. Yani sorunları görmezden gelmek yerine onları kabullenmek diyebiliriz. Bir sorunun vardır, devamlı onu düşünürsün çözmeye çalışırsın hayatın onu çözmeye odaklanır ama bir şey elde edemezsin. Bazı sorunlar böyledir çünkü, onlar için elimizden gelen bir şey yoktur. Ve böyle bir durumda o sorunu kabullenip devam etmekten başka bir yol var mıdır? Ben göremiyorum. O sorun da senin bir parçandır işte. Elinden gelenler onu aşmaya onu atlatmaya yetmemektedir ve onunla yaşamak zorundasındır. Kabul edip devam edebilmeyi ve sürekli onun sıkıntısı içerisinde sızlanmamayı bir olgunluk olarak görüyorum. Kimine göre yanlış olabilir, ama bana doğru olan daha doğrusu ‘olması gereken’ buymuş gibi geliyor. Kabullenmek.

Cevap yaz

Bir yanıt yazın Yanıtı iptal et

Özlem dedi ki:
05 Mart 2009, 20.18
Aslında daha değişik bir açıdan da bakılabilir bence. Yani sorunları görmezden gelmek yerine onları kabullenmek diyebiliriz. Bir sorunun vardır, devamlı onu düşünürsün çözmeye çalışırsın hayatın onu çözmeye odaklanır ama bir şey elde edemezsin. Bazı sorunlar böyledir çünkü, onlar için elimizden gelen bir şey yoktur. Ve böyle bir durumda o sorunu kabullenip devam etmekten başka bir yol var mıdır? Ben göremiyorum. O sorun da senin bir parçandır işte. Elinden gelenler onu aşmaya onu atlatmaya yetmemektedir ve onunla yaşamak zorundasındır. Kabul edip devam edebilmeyi ve sürekli onun sıkıntısı içerisinde sızlanmamayı bir olgunluk olarak görüyorum. Kimine göre yanlış olabilir, ama bana doğru olan daha doğrusu ‘olması gereken’ buymuş gibi geliyor. Kabullenmek.
Cevap yaz